درباره سهباران

سهباران برای اقتصاد دَوَرانی

"سهباران" برداشت شده از عبارت "سامانه همگانی بازیافت بطری در ایران" است.

سال‌ها پیش در ایران بر روی شیشه‌های شیر و نوشیدنی "گرویی" وجود داشت و مصرف‎کنندگان پس از استفاده محصول، ظرف خالی آنرا برای دریافت مبلغ ودیعه به فروشگاه خواربار تحویل می‌دادند. با کاهش قیمت ظروف یکبار مصرف، تولیدکنندگان نوشیدنی در ایران از قرار دادن ودیعه و جمع‌آوری سیستماتیک ظروف خالی منصرف شدند و متاسفانه نتیجه آن، آلودگی محیط زیست با ظروف یکبار مصرف و هدر رفتن منابع اولیه شد.در حال حاضر در کشورهای صنعتی دنیا، طرح‌های نوین ودیعه‌گذاری بر روی ظروف یکبار مصرف برای اطمینان از بازگشت ظروف خالیِ استفاده شده و نتیجتا حفظ محیط زیست و همچنین تقویت اقتصادی اجرا می شود. طرح حاضر، سامانه‎ای بومی‎شده برای ایران بر مبنای تجربیات موفق کشورهای صنعتی در حوزه جمع‎آوری و بازیافت ظروف یکبار مصرف با تکیه بر ودیعه‌گذاری است.

سهباران، الهام گرفته شده از آموزه های اقتصاد دَوَرانی است. در اقتصاد دَوَرانی تکیه اصلی بر بازیافت مواد اولیه و ایجاد چرخه‎های بسته‎ای است که علاوه بر حفاظت از محیط‎زیست به توانمندی بیشتر اقتصادی تولیدکنندگان و فراهم‎کردن بستری برای اقتصاد پایدار می‌انجامد. در نقطه مقابل اقتصاد خطی است که عمل به آموزه‎های آن، به شرایطی مانند جوامع مصرفی می‎انجامد که در آن دور ریختن و بیشتر مصرف کردن نکاتی منفی نیست که طبعا این شرایط، مطلوبِ جامعه‎ی امروزِ ایران نیست. یکی از عناصر متضاد با اقتصاد خطی، "بازیافت" است. مفهوم بازیافت، مدیریت پسماندها و گسترش اقتصاد سبز در بسیاری از اسناد بالادستی زیست‎محیطی کشور از جمله سیاست‌های کلی ابلاغی محیط زیست ستایش و تاکید شده است. در شرایطی که بازیافت به فرهنگ تبدیل شود، مواد اولیه باارزش در چرخه تولید-مصرف-بازیافت-بازتولید باقی خواهند ماند. بازیافت بطری‎های آلومینیومی به تولید مجدد آلومینیوم مصرفی در صنایع منجر می‎شود و جلوگیری از هدرروی مواد اولیه پتروشیمیایی که تبدیل به پی.ئی.تی شده، امکان بازیافت مجدد آن‌ها را برای صنایع پلاستیکی فراهم می‎کند.